d’fhéachamar ar ár dtailte á sciobadh uainn.
Bhí Jabanna geallta ag an Rialtas – striapach
mhealltach lánaimseartha – Tionsclú, Cumhacht, Aibhléis.
D’imigh gach aon ní, níor tháinig Faic.
Anois, gan talamh, díbeartha,
i gcoilíneacht athlonnaithe, mar uisce lonnaithe,
beathaímid ár n-anam ar chuimhní solasmhara
ar shaol eile.
Nuair a théimse siar i m’aigne
go dtí mo cheantar dúchais
is minic a chuimhním
ar an Domhnach úd
lá báistí sa séipéal plódaithe
agus an tAthair Jose ag labhairt go glé:
‘Is méanar dóibh seo atá ceansa,
óir gheobhaidh siad an talamh mar oidhreacht.’
Meena Kandasamy
