Pages

2021-01-14

Scaradh Roimh Bhreacadh an Lae

Tagann an lá,
ansin an chamhaoir,
am scarúna ansin fá dheoidh.
A seacht a chlog, am áitiúil, dar le TV Bhéising.
Im' pháiste dom, thaitin sé liom luí sa leaba
ag feitheamh le breacadh an lae,
d'fhan mo bhróiste airgid ina chuar bog suain.
Dheineas mo mhéara a chomhaireamh,
deich gcinn go cruinn.

Breacadh an lae nach mór,
ach gan solas fós sa spéir.
Breacann an lá is tagann tú. Solas an lae imithe nuair a imíonn tú.
Laethanta le solas, laethanta gan solas, tagann laethanta is imíonn.
Tagann tú, imíonn tú, teacht is imeacht,tú ag siúl chugam agus uaim.
Táim fásta suas anois ach leanaim orm ag brionglóideach
ag súil le breacadh an lae ar nós bheith ag feitheamh
le seandálaí
mé a thochailt lena spád,
mé a nochtadh os comhair an tsaoil.
Ó, ó, díreach nuair a bhraithim an t-aoibhneas sin, feicim do lámh ag imeacht.

An Qi
as 21st Century Chinese Poetry, No. 11