STAIR le Charles Simic

Scanrúil greannmhar iad scéalta ár mbeatha
Mar aghaidh fidil a chaitheann páistí Oíche Shamhna
Agus iad ag dul ó dhoras go doras
Greim láimhe acu ar na rudaí beaga
I gcomharsanacht éigin a leagadh fadó,

Áit a n-itheadh daoine dinnéar
I dtost feargach nó ag argóint os ard,
Is tháinig cnag ar an doras,
Cnag ciúin a dhéanfadh garsún cúthail
Gléasta in éide a dhein a mháthair.

Cad atá á chaitheamh agat, a gharsúin?
Agus cá bhfuairis an masc sin?
Chuir sé sin gach éinne againn anseo ag gáire
Agus tusa id' sheasamh ag stánadh orainn,
Faoi mar b’eol duit cheana go mba stair sinn.

History

Our life stories are scary and droll,
Like masks children wear on Hallowe'en
As they go from door to door
Holding the little ones by the hand
In some neighborhood long torn down,

Where people ate their dinners
In angry silence or quarreling loudly,
When there was a knock on the door,
A soft knock a shy boy makes
Dressed in a costume his mother made.

What's this you're wearing, kid?
And where did you get that mask?
That made everyone laugh here
While you stood staring at us,
As if you knew already we were history.

Charles Simic

The Paris Review

Fómhar, 2016

HISTORY

The tales o oor lives'r fearsum'n paukie,
Lik fause faces bairns weir it guisin tyme
As they stravaig frae door tae door
Haudin the peerier yins bi the haun
In sum backlans lang dung doon,

Whaur fowk supped thayr brose
In a dour quate or argifeein loodly,
Whan thayr cam a chap it the door,
A saft chap a blate laddie maks
Cleedit in an ootrig his mither wrocht.

Whit's this ye're cleedit in, laddie?
An hou cam ye bi this fause face?
Thit gart awbodie lauch here
While ye stood gaupin it us,
As if ye kent awready we war history.

Leagan Béarla na hAlban: John McDonald

 

Παρελθόν

Οι ιστορίες της ζωής μας είναι τρομακτικές και κωμικές,
Όπως οι μάσκες που φορούν τα παιδιά στο Χάλοουιν
Καθώς πηγαίνουν από πόρτα σε πόρτα
Κρατώντας τα πιο μικρά από το χέρι
Σε κάποια γειτονιά από καιρό γκρεμισμένη,

Όπου οι άνθρωποι έφαγαν το βραδινό τους
μέσα σε θυμωμένη σιωπή ή καβγαδίζοντας δυνατά,
Όταν ακούστηκε ένα χτύπημα στην πόρτα,
Ένα σιγανό χτύπημα που κάνει ένα ντροπαλό αγόρι
Ντυμένο με ένα κοστούμι που έφτιαξε η μητέρα του.

Τι είναι αυτό που φοράς, μικρέ;
Και που τη βρήκες αυτή τη μάσκα;
Αυτό τους έκανε όλους να γελάσουν τώρα
Ενώ εσύ στεκόσουν κοιτάζοντάς μας επίμονα,
Σαν να γνώριζες ήδη πως ήμασταν παρελθόν.  

Leagan Gréigíse: Sarah Thilykou

Cloch - Charles Simic

Cloch

Dul isteach i gcloch
Sin an rud a dhéanfainnse.
Ligimis do dhuine eile a bheith ina cholmán
Nó gníoscarnach a bhaint as fiacla tíogair.
Táimse sásta a bheith im' chloch.

Ón dtaobh amuigh is mistéir í an chloch:
Níl a réiteach ag éinne.
Ach caithfidh gur fionnuar ciúin í ina croí istigh
Fiú má leagann bó iomlán a meáchain uirthi,
Fiú má chaitheann leanbh san abhainn í;
Síos leis an gcloch go mall, ar nós cuma liom,
Go grinneall na habhann
Go dtagann na héisc is cnagann uirthi
Is éisteann.

Tá splancacha feicthe agamsa
Nuair a cuimlíodh dhá chloch dá chéile,
Mar sin, seans nach dorcha atá sé in aon chor istigh;
D'fhéadfadh solas a bheith ag teacht ó ré
Áit éigin, mar a bheadh laistiar de chnoc -
Díreach dóthain léis chun na scríbhinní aite
Á dhéanamh amach, cairteacha réaltaí
Ar na fallaí istigh.

Stone

Go inside a stone
That would be my way.
Let somebody else become a dove
Or gnash with a tiger’s tooth.
I am happy to be a stone.

From the outside the stone is a riddle:
No one knows how to answer it.
Yet within, it must be cool and quiet
Even though a cow steps on it full weight,
Even though a child throws it in a river;
The stone sinks, slow, unperturbed
To the river bottom
Where the fishes come to knock on it
And listen.

I have seen sparks fly out
When two stones are rubbed,
So perhaps it is not dark inside after all;
Perhaps there is a moon shining
From somewhere, as though behind a hill—
Just enough light to make out
The strange writings, the star-charts
On the inner walls.
 

~ Charles Simic ~

(The Voice at 3 A.M.)

Stane

Gae inby a stane
Yon wad be ma wey.
Lat anither becum a doo
Or chirk wi a teeger's tuith.
A'm fain tae be a stane.

Frae the ootside the stane's a riddle:
Naebodie kens the repone tae't.
Yit inby, it maun be cuil'n quate
E'en gin a coo tramps on't wi aw'ts wecht,
E'en gin a bairn flings it i the watter;
The stane slumps, slaw, yaukin lik
Tae the watter's boddom
Whaur fush cum tae chap on't
An hearken.

A hae gliskit sperks flee oot
Whan twa stanes'r chappit thegither,
So aiblins it's no sae derk inby efter aw;
Aiblins thayr's a muin sheenin
Frae sum airt, as tho ahint a brae -
Juist eneuch licht tae mak oot
The eldritch scrievins, the stern-chairts
On the wa's inby.

John McDonald a chuir i mBéarla na hAlban

ΠΕΤΡΑ

Μπες μέσα στην πέτρα.
Αυτός θα ήταν ο τρόπος μου.
Άς γίνει κάποιος άλλος περιστέρι
Ή ας τρίζει τα δόντια του σαν τίγρης.
Εγώ θέλω να είμαι μια πέτρα.

Από έξω η πέτρα είναι αίνιγμα:
Κανείς δεν ξέρει πώς να το λύσει.
Όμως μέσα, θα είναι μάλλον δροσερή και ήσυχη
Αν και μια αγελάδα την πατά με όλο της το βάρος,
Αν και ένα παιδί την πετά στο ποτάμι.
Η πέτρα βουλιάζει, αργή, ατάραχη
Στον πάτο του ποταμού
Όπου τα ψάρια χτυπούν πάνω της
Και ακούνε.

Έχω δει σπίθες να ξεπηδούν
'Οταν τρίβονται δυο πέτρες,
Ίσως δεν είναι σκοτεινή μέσα
Ίσως λάμπει ένα φεγγάρι
Από κάπου, λες και πίσω από ένα λόφο --
Φως αρκετό μόλις για να να διακρίνεις
Τις παράξενες γραφές, τους χάρτες των άστρων
Πάνω στα εσωτερικά τοιχώματα.

Sarah Thilykou a chuir i nGréigís