An Grá atá Glanta ag Deora

Croíthe atá aontaite trí mheán na buartha ní scarfaidh glóir an tsonais iad. An grá atá glanta ag deora fanfaidh íonghlan álainn de shíor. Kahlil Gibran

Deora is Braonta Drúchta

 

D'fhéadfá dearmad a dhéanamh

ar an té ar roinnn tú do gháire léi

ach ní dhearúdfar go deo

an té ar roinn tú deora léi.

Ní foláir nó tá rud éigin diamhair beannaithe sa salann.

Faightear inár ndeora é agus sa sáile.

Ólfaidh ár nDia agus tart trócaireach air

gach éinne againn,

an braon drúchta is an deoir.

Kahlil Gibran

Tnúthán Lastall de Bhriathra

 

Ba neacha fáin ag eiteallaigh

lán de thnúthán sinn

míle míle bliain

sular thug an mhuir is an ghaoth is an fhoraois

briathra dúinn.

Anois, conas na laethanta ón anallód

ionainn a chur in iúl

is gan againn

ach fuaimeanna an lae inné?

Uair amháin a labhair an Sfioncs, sin uile,

agus arsa an Sfioncs,

'Gaineamhlach is ea gráinne gainimh,

agus gráinne gainimh is ea gaineamhlach,

agus anois bímis inár dtost arís.'

Kahlil Gibran

An Áilleacht sa Chroí

Dhá ghné atá anseo,

an áilleacht agus an fhírinne, -

an áilleacht i gcroí na leannán

agus an fhírinne i lámha

na gcuradóirí.

Gabhann áilleacht mhór mé

ach saorann áilleacht níos mó fós mé

fiú uaithi féin.

Soilsíonn an áilleacht níos gile

i gcroí an té atá á santú

ná i súile an té a bhreathnaíonn uirthi.

Kahlil Gibran

Suantraí

 

Is minic suantraí á chanadh againn dár leanaí

chun go gcodlóimis féin.

Kahlil Gibran

Mianta ar Fán

Nuair ba mhian ar fán sa cheo a bhí ionat, bhíos-sa leis ann im' mhian ar fán. Lorgaíomar a chéile ansin agus sa díograis sin cruthaíodh aislingí. Agus is é a bhí sna haislingí sin an t-am gan teorainn, agus is é a bhí sna haislingí sin spás nach féidir a thomhas. Agus nuair ba bhriathar tostmhar thú ar bhéal creathánach na beatha, bhíos-sa leis ann, briathar tostmhar eile. Ansin, labhair an bheatha sinn agus thángamar anuas trí na cianta, cuimhní ionainn ag preabadh ón lá inné agus dúil againn sa lá amárach. Mar is é an bás cloíte a bhí sa lá inné agus tóir ar an mbreith a bhí sa lá amárach. Kahlil Gibran

Solas an Ghrá

 

Briathar solasmhar é an grá

scríofa ag lámh sholasmhar

ar leathanach solasmhar.

Kahlil Gibran

Ní leanaí leat iad do chuid leanaí.

 Ní leanaí leat iad do chuid leanaí.
Clann mhac is clann iníonacha na Beatha iad is í ag tnúth léi féin.
Tríbhse ach ní uaibh a thángadar,
Agus cé gur faraibh atá siad ní libh iad.
 
Féadann sibh bhur ngrá a thabhairt dóibh ach ní bhur gcuid smaointe,
Mar tá a gcuid smaointe féin acu.
Féadann sibh díon dá gcolainn a chur ar fáil dóibh ach ní dá n-anam,
Mar is i dtigh an lae amárach atá cónaí ar a n-anam, nach féidir cuairt a thabhairt air, fiú i dtaibhreamh.
D’fhéadfá tabhairt faoi bheith cosúil leo, ach ná tabhair faoi iadsan a bheith cosúil leatsa.
Mar ní ghabhann an saol siar agus ní chrochann thart leis an lá inné.
Is sibhse na boghanna óna dteilgtear bhur leanaí mar shaigheada beo.
Feiceann an boghdóir an marc ar chonair na síoraíochta, agus lúbann Sé lena neart thú chun go raghadh A shaigheada i bhfad agus go mear.
Lúbtar faoi lámh an Bhoghdóra thú ar mhaithe le lúcháir;
Má tá grá Aige don tsaighead a eitlíonn, tá grá Aige chomh maith don bhogha atá socair.

Kahlil Gibran

An Fáidh

Leabhar 26 fabhalscéal scríofa mar dhánta próis é An Fáidh le Kahlil Gibran, file agus fealsamh Liobánach-Mheiriceánach. Ba sa bhliain 1923 a foilsíodh ar dtús é agus is é an saothar is iomráití de chuid Gibran é. Aistríodh go breis is 100 teanga é, ceann de na leabhair is mó a aistríodh riamh. Ní raibh sé riamh as cló. 

Cuirtear an Fáidh Almustafa in aithne dúinn i dtosach an leabhair. Dosaen bliain atá sé ag feitheamh leis an long a thabharfaidh abhaile é. Sula n-imíonn sé, iarrann cuid d'áitreabhaigh na cathrach Orfalaís air a thuiscint do choincheapa áirithe a roinnt leo den uair dheireanach ("Labhair linn faoi..."). Tugann an Fáidh 26 seanmóir uaidh a bhaineann le buncheisteanna na beatha, is e sin an grá, an pósadh, leanaí, déirc, ithe is ól, obair, áthas is brón, tithe, éadach, díol agus ceannach, coiriúlacht agus pionós, dlíthe, saoirse, réasún agus paisean, pian, féin-eolas, teagasc, cairdeas, caint, am, maith is olc, paidreoireacht, pléisiúr, áilleacht, reiligiún, agus i ndeireadh na dála, an bás. Sa chaibidil dheireanach, tá ceist cad is brí le brí fite fuaite ina bhriathra scoir.

The Prophet is a book of 26 fables written in English prose poetry by the Lebanese-American poet and philosopher Kahlil Gibran. It was first published in 1923 and is Gibran's best known work. The Prophet has been translated into over 100 languages, making it one of the most translated books in history. It has never been out of print. 

The narrative introduces us to the Prophet Almustafa, who has waited twelve years for his ship, which will finally take him back to his homeland. Before leaving, some inhabitants of the city of Orphalese ask him to convey to them his insights on various topics for the last time ("Speak to us of..."). The Prophet relates 26 sermons that deal with basic questions of human life, namely love, marriage, children, giving, eating and drinking, work, joy and sorrow, houses, clothes, buying and selling, crime and punish-ment, laws, freedom, reason and passion, pain, self-knowledge, teaching, friendship, talking, time, good and evil, prayer, pleasure, beauty, religion, and finally death. In the final chapter, Almustafa interweaves a discussion about the question of meaning into his parting words.

An Fáidh
Kahlil Gibran
Traschruthaithe ag Gabriel Rosenstock
Evertype 2021&
ISBN 978-1-78201-249-8