Hemant Divate

 Father’s instant imminent death…

1.

The father I knew as a child
Walking, scorpion-like, on his hands
Playfully walking on stilts with big children
And post-retirement, the stroke
Derailing his life

 

2.

No strength left in his limbs
Nor in his body
Unaware when half a morsel
Fell to the ground
Losing his balance, unknowingly
Collapsing while seated
His speech so often incomprehensible to us

 

3.

A sick man, weary of life
And, seeing him live like this
Wearing down slowly
Moment by moment
We too, were soon sick of it all

 

4.

 

Now, I wake with a start
Whenever the phone rings unexpectedly
Always fearing this to be the harbinger
Of my father’s death
Or news that he has fallen where he stood
Shuddering disturbingly
Rolling his eyes, collapsed in the hall
While Mai is busy in the kitchen
And cracked his skull
The blood flowing

 
How could my perplexed mother
Make the connection
Between Father, motionless by the sofa
And his brain—slithered under the table
Or maybe, having collapsed in the toilet
His brain floating, sploshed in the pot
And, as if by rote, Mai unattentively
Pulling the flush
 
What will happen to my brain

 

5.

And every moment I feel
My father should have a quick death
Without him even realizing it

 

6.

Then suddenly I come to know
Father, sitting in his easy chair
Watching cricket
So pleased with India’s victory
That he died in an instant
Just like I had imagined
Without anyone realizing it

 [English version: Mustansir Dalvi]

M’athair ar tí bás tobann a fháil . . .

1.
 

An t-athair a raibh aithne agam air is mé im’ pháisteÉ ag siúl, ar nós scairpe, ar a lámha
Ag siúl ar chosa croise go spraíúil le páistí móra
Agus an stróc a bhuail é tar éis éirí as
A chuir a shaol bun os cionn

2. 

Gan lúth fágtha ina ghéaga
Ná ina cholainn
Ní fhaca sé an blúire bia
A thit ar an urlár
Nuair a baineadh dá chothrom é, gan fhios dó féin
Ag titim ina phleist is é ina shuí
Ba mhinic nár thuigeamar ach corrfhocal uaidh

 

3.

Fear tinn, bréan den saol
Agus, nuair ba léir dúinn
An meath mall
Nóiméad i ndiaidh nóiméid
Bhíomarna, leis, bréan den rud ar fad

  

4.

Anois, dúisím de phreib
Má ghlaonn an guthán gan choinne
Agus eagla orm i gcónaí gurb é teachtaire
An bháis é
Nó gur thit sé as a sheasamh
É ar crith, scanrúil,
Na súile ag casadh, sínte sa halla
Agus Mai gnóthach sa chistin
A bhlaosc scoilte
Ag cur fola go tréan
Conas a dhéanfadh mo mháthair chráite
An ceangal idir m’Athair, ar an tolg gan chorraí
Agus a inchinn a sciorr faoin mbord
Nó b’fhéidir, más sa leithreas a thit sé
An inchinn ar snámh, mar phutóg sa bhabhla leithris
Agus Mai, gan smaoineamh,
Á sruthlú síos.
Cad a tharlóidh do m’inchinnse?


5.
Agus braithimse an t-am go léir
Gur chóir do m’athair bás tobann a fháil
Gan fhios dó féin

6.

Agus, i bhfaiteadh na súl cuirim aithne air
É ina shuí i gcathaoir bhog
Ag breathnú ar an gcruicéad
Agus é chomh sásta le bua na hIndia
Gur cailleadh láithreach é
Mar a shamhlaíos é
Gan fhios don saol

  

---

I had the honour of transcreating a selection of poems by Hemant Divate some years ago. Available on the Internet Archive:

https://archive.org/details/hemant-divate-poems-in-irish/page/n1/mode/2up

 

An bhfuil éinne sa chruinne

 

An bhfuil éinne sa chruinne

le Ramakrishna

(1836 - 1886)

 

An bhfuil éinne sa chruinne

i measc neacha neimhe is neacha an domhain

a thuigeann Cailí?

Níl córas ar bith i measc na dtraidisiún uile

in ann cur síos uirthi.

An eisint bhaineann í an Mháthair

nó an mó í ná an Eisint féin?

Nuair a chantar an t-ainm sin a chlaochlaíonn sinn 

OM CAILÍ OM CAILÍ OM CAILÍ

cumasaítear an Tiarna Síve

chun diúltachas an uile dhuine a ól,

Síve ar Eolas tarchéimnitheach é,

rud a chuireann dath dúghorm ar a Scornach.

Gan cosaint uaithi

bheadh a leithéid de nimh marfach,

fiú don Diagacht is airde dá bhfuil ann. 

Níos mó ná an Cruthaitheoir, ná a bhfuil cruthaithe,

Is Cruthaitheacht ghlan í an Mháthair

lastall de nóisean an déachais.

Is spléachadh lúcháireach

óna súile mealltacha iad

an Chruinne agus an Dia-Athair.

Bíonn sí trom le heacstais i gcónaí,

Saolaítear di an Eisint fhollasach

as a Broinn d'Airdeall príomhúil,

á diúl go séimh,

agus is spraíúil mar a itheann sí a leanbh.

Leánn an domhan i bhfaiteadh na súl

nuair a theagmhaíonn lena fiacla bána,

agus tuigtear gile an Fholúis inti ansin.

Lorgaíonn Foirmeacha Diaga éagsúla

a thagann chun cinn i gcaitheamh na staire

tearmann ag a cosa loiteoige.

Faightear Croí na Diagachta, 

Bonn Mór na hEisinte,

ina luí faoi eacstais

faoina Cosa dearga. 

An Bandia, díreach, í an Mháthair?

An bhfuil gá aici le céile fireann

chun í a chosaint nó a iomlánú? 

Umhlaíonn timthriall na breithe agus an bháis

go hómósach roimpi.

An lomnocht atá sí

nó an í an Fhírinne Lom í?

Níl caille in ann í a cheilt.

Sléachtann a gile nocht gach deamhan

ní le harm ach le niamhracht.

Más gnáthbhean chéile í an Mháthair

Cén fáth a bhfuil sí ag damhsa go fíochmhar

ar bhrollach Shíve?

Loiteann a spraoi buan

coinbhinsiúin agus coincheapa.

Glaineacht phríomhúil í.

Is glaineacht iad a cuid leannán faoi eacstais.

Leánn íonghlaineacht san íonghlaineacht

go dtí nach mbíonn aon ní fágtha. 

Ar meisce ar fad atáim

ag a cuid fíona de lúcháir bhuan.

Is é atá sa chorn fíona ná a hAinm

OM CAILÍ OM CAILÍ OM CAILÍ.

Ceapann daoine a ólann gnáthfhíon

gur duine acu féin mé. 

Ní hé gach éinne a bhuailfidh 

leis an dorchadas lonrach

ar a dtugtar an Bandia Cailí.

Níl gach éinne in ann

 glacadh go comhfhiosach

le ciste síoraí a Nádúir.

Níl an aigne bhaoth

in ann í a aithint, ná glacadh leis

nach bhfuil aon ní eile ann ach í.

An neach ba shoilsithe riamh

an tiarna uasal Síve,

ar éigean má tá sé in ann spléachadh

a fháil ar a Cosa craoraga drithleacha.

Maoin impirí an domhain

agus saibhreas Phárthais

is bochtaineacht ainnis iad

don té a mhachnaíonn uirthi.

Snámh a dhéanamh in aon Spléachadh amháin

ó na trí Súile Cosmacha aici

nó bheith sáite báite

in aigéan eacstaise.

Níl Síve féin, prionsa na n-iógaí,

in ann díriú ar a gliogram cos

gan a bheith faoi dhraíocht aici.

Mar sin féin, is mian leis an leannán gan mhaith

a chanann an laoi bhuile seo

is mian leis a bheith aontaithe go comhfhiosach léi

le linn do a bheith ina dhúiseacht, ag taibhreamh, 

agus faoi shuan.

 Great Swan: Meetings with Ramakrishna by Lex Hixon

Nuair a thagann tú

 Aon uair go dtagann tú

bím fréamhaithe, gan chorraí,

crann ina sheasamh

dealbh bhalbh.

Chomh geal leis an lá

atá uair seo ár gcaidrimh

chomh glas leis an bhféar.

An scarúint, ámh,

chomh cinnte leis an mbás.

Anupama Basumatry

Ciúbanna Oighir, Cáca agus Arán (Roti)

Tar éis leathghloine, Camus, Kafka, Sartre agus Foucault

an dara leathghloine, Date, Neruda, Ginsberg is Picasso

an tríú ceann, Freud, Marx, Mayakovsky, is Daniken -

            á meascadh le ciúbanna oighir,

            á mblaiseadh go sóch,

            gan buille an mheán oíche

            a thabhairt faoi deara

Tá tugtha faoi deara againne, ámh

go bhfuil dhá ghadhar sa bhaile aige

beirt shearbhóntaí agus gealach lán,

agus itheann na gadhair cáca

agus na searbhóntaí arán dóite (roti)

Souvik Bandyopadhyay

Scaoiltear Saor na Beacha Cailgeacha

Is ard iad na cnoic agus is ard iad na crainn mahua

A phobal Bhirsa

Ó na mahuanna éiríonn glór an phríomh-dhól

Dúisígi na nagadaí atá faoi shuan.

A phobal Bhirsa

Cruinnígí Bhils na gcnoc

Cuir i ranganna iad Bhils na gcnoc

A phobal Bhirsa

Déan comhaireamh ar na Bhils

A phobal Bhirsa

Dhá crór déag is dhá lakh is triocha

Déan comhaireamh ar na blianta

A phobal Bhirsa

As na potaí cré

Scaoiltear saor na beacha cailgeacha.

Kanji Patel

An Tráthnóna

Crainn

is iad chomh dubh le braoithe

an leannáin is mascára orthu

sleamhnaíonn

an cnoc go ciúin

ina mhachnamh féin

gáireann an spéir

luisne ina snó

an tráthnóna sin

i mo sheomra

báite i mo chuid oibre

agus uaigneas orm

mar is gnáth

i mo chime

na héin amháin

is iad ag eitilt timpeall a bhraitheann sona

Garikapati Pavan Kumar

The Evening

Ambapali

Garrán dlúth duilleogach seo na mangónna

Cumhracht na mbláthanna úra

Ní hann dó - ní mhairfidh, a Ambapali,

De réir an Tathagat.

Na duilleoga seo, chomh glas le cleití pearaicíte

Titfidh,

Feofaidh géaga loma;

Ní mheallfar an éanlaith anseo níos mó -

An Tathagat a dúirt.

Féachann Ambapali sa scáthán

Agus fiafraíonn dá súile gleoite, chomh geal le seoda,

Fiafraíonn dá dlaoithe, chomh dubh le saithe beach,

Fiafraíonn dá braoithe cuartha,

Fiafraíonn dá colainn chumhra mhaisithe

Fiafraíonn dá mianta ar crith ar a beola

Arsa Ambapali

An bhféadfadh aon chuma eile

a bheith ar bhriathra seo an Tathagat mhacánta?

V P Tiwari

Duilleog ar Ghéag

Suite ar ghéag a bhí sí;

uiscí an locha thíos fúithi,

agus scáil na spéire iontu,

bhí eagla uirthi go mbáfaí í

ach . . .

níor shnámh sí, níor bádh í, ná níor eitil léi,

shuigh sí ar an ngéag, sin an méid, is d'fheoigh sa deireadh.

Duilleoigín aonair ar ghéag!

Gulzar

Geimhreadh

Cnocán dearg i gcéin

faoi bhrat ceo

cromann crann

thar abhainn

Canúnna ar foluain thar mhearchaisí

osnaí an chlapsholais á n-adhlacadh ag an oíche

Sa tigh sceirdiúil

folamh anois ag an ngaoth dheireanach fhómhair

seanveidhlín clúdaithe le fada

ag deannach

Aréir

tar éis na báistí chonac

scáil ina luí taobh lem' chloigeannsa

ar an urlár

Ar liomsa í

Bijoy Sankar Barman

Nithe Áille

Nílimse in ann

nithe áille a dhéanamh ar nós

iceabána

nó oragámaí

nó bróidnéireacht.

Ach is cuma faoi sin

mar

táim go maith

ag rith in aghaidh

na mballaí céanna dofheicthe seo

arís is arís eile;

mar

níl aon rud sa saol seo

chomh hálainn ná baol air

le hanam

is é ag réabadh leis

i dtreo

a mhillte.

Amrita Nair

Stair an Chirt

Tá pléascóga tine á gcur san aer ag roinnt páistí ón gcomharsanacht

Cois bhalla ár gcompúin. Mamó

Ag béicíl orthu. Meangadh gáire ar mham

Tá a fhios aici nach dtabharfar aon aird uirthi. D’fhan daideo tráth

Ina shuí déanach cois fuinneoige ar an gcéad urlár

Ag feitheamh leis an meisceoir a dheineadh a mhún

Gach oíche in aghaidh an bhalla chun go ndoirtfeadh sé buicéad maith lán d’uisce

Anuas ar a cheann agus an oíche gheimhridh ag cur seaca.

Ar shlí na fírinne atá sé le fada, ár ndaideo.

Ach níl dearmad déanta ag mamó ar aghaidh bhasctha

An fhir úd a ceanglaíodh de chuaille lasmuigh den teach

As leircín a dhéanamh dá bhean chéile. Agus aghaidh an duine bhoicht á hionsaí ag doirne dhaideo. Mamó

Cois fuinneoige ag smaoineamh di féin: ar phósas-sa brúid?

Ach thar aon ní eile, aghaidh a chéile óig aimsir

Na réabhlóide nuair a thug sí cuairt air sa charcair,

Crochta bun os cionn, nocht, a bhí sé ar feadh dhá lá,

Láib á sá ina bhéal ag an gCigire Beangálach

Agus é á rá de shíor, Beathaigh é le cré, ar son cré atá siad ag troid.

Rohan Chhetri

 

History of Justice

Some kids from the neighbourhood are bursting firecrackers

by the side of our compound wall. Grandmother is

screaming at them. Mother smiles knowing

they won’t listen. Grandfather once stayed up

late in the night at the window of the first floor

waiting for the drunk who pissed on our wall

every night, so he could slosh a good whole bucket

of cold water over his head in the frosty winter night.

He’s been dead since long, our grandfather.

But grandmother hasn’t forgotten the battered face

of the man who was tied to a post outside the house

for having beaten his wife to a pulp. And grandfather

lunging his fists on the poor man’s face. Grandmother

by the window thinking if she had married a monster.

Most of all, the face of her young husband during the time

of the revolution when she went to see him in the lockup,

where he was hung naked upside down for two days,

with mud shoved in his mouth by the Bengali Inspector who

kept saying, Feed him the land, that’s what they are fighting for

Rohan Chhetri

Kalli

Lean Kalli mé ar feadh ocht míle

go dtí an margadh, ionad trádála na mbó:

ainmhithe á ndíol mar dhaoir.

Beithígh gabhair bulláin camaill . . .

 

Dubh álainn agus sé bliana d’aois a bhí Kalli

an aois ab fhearr le bheith i do bhuabhall uisce.

Seasc a bhí sí. Chuir sí in aghaidh na dtarbh faoi mar

go raibh beartaithe aici nach mbeadh sí torrach arís.

 

Thar ár n-acmhainn, bheartaigh m’athair

ar í a dhíol. Thuig Kalli an scéal, measaim

ghéill dom agus mé á treorú

le slabhra cruach, ceann an tslabhra im’ ghlac

 

An ceann eile timpeall a muiníl.

Cúig bliana déag a bhíos. Ní raibh sí neirbhíseach

a thuilleadh tar éis dúinn dul isteach sa mhargadh

agus a n-áit féin ag díoltóirí ann

 

Ar nós na bhfógraí pósta

ar leathanach mór seachtanáin.

Shuigh Kalli agus gan aon mhothú le léamh uirthi

mar aiséiteach a bhí gar do nirbheána.

 

Shuíos sheasas shiúlas timpeall mar lao

ar deineadh faillí air. Níor cheannaigh éinne Kalli.

Lean sí mé an bóthar ocht míle abhaile

is ní raibh ceist ar bith ina súile.

 

Ní raibh a fhios agam an brón nó áthas

a bhí ar m’athair Kalli a fheiscint arís. D’fhéach

sé uirthi, sin an méid, mar dhuine den teaghlach

a chaill an traein.

Ajmer Rode

Kalli

Kalli followed me 8 miles

to the market where cattle were traded

or sold like slaves.

Cows goats bullocks camels . . .

Kalli was black beautiful and six

the prime age for a water buffalo.

She was dry. Repelled bulls as if she had

decided not to get pregnant again.

Hard to afford, my father decided

to sell her. Kalli seemed to understand.

She obeyed as I led her

by the steel chain, one end in my hand

the other around her neck.

I was fifteen. Her nervousness was over

soon after we entered the market

where sellers occupied

their given spaces like matrimonials

on a large weekly page.

Kalli sat with no emotion on her face

like an ascetic close to nirvana.

I sat stood walked around like a

neglected calf. No body bought Kalli.

She followed me 8 miles back home

with no questions in her eyes.

I wasn’t sure if my father was sad

or glad to see Kalli back. He just

looked at her like a family member

who had missed the train.

Ajmer Rode

Ní Imíonn an tAm

Ní raibh Baje in ann dul síos go dtí na goirt

Anuraidh, bhí bata aige agus leis sin shroiseadh sé an clós

An uair seo níor bhain sé amach ach an póirse

Tar éis trí lá sa leaba, d'imigh Baje uainn.

D'imigh Boju

Ansin thosnaigh bean an tí ag imeacht

D'imigh sí ar dtús ón gclós go dtí an póirse

ag an bpóirse ba bhabhdán í a chosain an grán

a bhí á thriomú sa chlós

D'imigh an solas as a súile,

as a cosa, d'imigh neart na ngéag

agus nuair a bhí a cuid mianta ag imeacht

d'imigh sí féin ansin.

Lá amháin, thosnaigh cailín óg fiáin do mo mhealladh

ach bhíos-sa im' loch séimh, im' linn lena taobh

Bhí an óige ag imeacht uaim

san fhómhar buí, sna goirt

an rís ina chocaí

bhí an grán imithe agus aoileach ab ea é anois

Tá an domhan féin ag imeacht gach aon lá

Tá an t-atmaisféar ag imeacht isteach sa pholl ózóin

Le himeacht na síolóige, is an phlanda

imeacht na mbláthanna is na nduilleog marbh

imeacht na duilleoige is an phéacáin

imeacht na bachlóige is an bhlátha

leis na himeachtaí sin uile

d'imigh an loiteog bheannaithe de dhroim an domhain

Ach níor imigh an t-am

Níl an t-am ann

D'imeodh an t-am dá mbeadh sé ann.

Rajendra Bhandari

Time does not Pass

Baje has become incapable of going down to the fields

Last year, using a stick, he could reach the yard

This time he only made it to the porch

After a three-day confinement, Baje passed away.

Boju passed away

Then mother began to pass away

At first she passed from the yard to the porch

At the porch she became a scarecrow to the grain

drying in the yard

The light passed from her eyes,

from her legs, the strength to stand

even as her desires were passing,

she passed away herself.

One day, a wild young thing flirted with me

But like a calm lake, I pooled by her side

Youth was passing from me

In the yellow autumn, in the fields

the paddy was passing into haystacks

the grain had passed and become manure

The world itself is passing every day

The atmosphere is passing into the ozone hole

With the passing of seedling, and of plant

the passing of flower and dead leaves

the passing of leaf and shoot

the passing of bud and flower

with these passages

the venerable lotus passed from the face of the earth

But time has not passed

Time is just not there

Time would pass, if at all it existed.

Rajendra Bhandari

Pé créacht a fhágann fear ar bhean . . .

 Vatsyayana

as an Kámá Sútrá

Pé créacht a fhágann fear ar bhean . . .

Pé créacht a fhágann fear ar bhean  . . .

An fhreagairt do ‘spota’ is ea ‘bláthfhleasc’,

Agus do ‘bhláthfhleasc’ an ‘néal scaipthe’.

Ag ligean uirthi fearg a bheith uirthi,

Is mar seo a chuireann bean tús le hachrann

Beireann sí greim gruaige air

A aghaidh á brú síos aici agus ólann as a bhéal;

Léimeann sí air agus sánn a cuid fiacla ann

Thall is abhus, as a meabhair le dúil.

Scíth á glacadh aici ar ucht a leannáin,

Ardaíonn sí a cheann agus sánn a cuid fiacla ina mhuineál

Le ‘bláthfhleasc na séad’

Nó plaic ar bith eile atá ar eolas aici.

 

Ar fheiceáil an fhir di, fiú i lár an lae,

I lár comhluadair, agus an marc sin

A d’fhág sise air, gáireann sí

Gan fhios do chách.

Ansin, agus grainc uirthi mar dhea,

Ag ligean uirthi bheith ag tabhairt amach dó

Ar nós mar a bheadh éad uirthi, nochtann sí

Na marcanna ar a colainn féin.

Nuair a chaitheann beirt mar sin lena chéile

Go modhúil agus tuiscint acu do mhothúcháin a chéile

Ní éagfaidh a ngrá

Fiú in imeacht céad bliain.

 Vatsyayana from Kamasutra : ‘Whatever wound a man inflicts on a woman’ p. 76

 

Whatever wound a man inflicts on a woman...

the response to a 'dot' is a 'garland',

and to a 'garland', a 'scattered cloud'.

Pretending to be angry,

this is how a woman picks a quarrel

She grabs him by the hair

and bends down his face and drinks from his mouth;

she pounces on him and bites him

here and there, crazed with passion.

Resting on the chest of the man she loves,

she raises his head and bites him on the neck

with the 'garland of jewels'

or any other bite

she knows.

 

When she sees the man, even in the daytime,

in the midst of a group of people, displaying the mark

that she herself made on him, she laughs

unnoticed by others.

Then, pretending to wrinkle her face,

and pretending to rebuke the man,

as if in jealousy, she displays

the marks made on her own body.

 

When two people behave in this way

with modesty and concern for one another's feelings,

their love will never wane,

not even in a hundred years.

 

tr. Wendy Doniger and Sudhir Kakar (from Sanskrit)

Díchumtha

Tá pictiúr agam a thógas i Mumbai

de bhacach ina chodladh ar an gcosán:

liath, bríste gairid air, léine bhréan,

a scáil caite i leataobh mar bhlaincéad.

 

Scoilteanna sa chloch iad a ghéaga ba dhóigh leat,

aistear na seangán, tuirlingt na gcuileog,

cortha ag dianteagasc na gréine,

is féith i gcloch ina luí é, ón gclochaois.

 

Laistiar de tá slua ag baint taitnimh

éigin as draíodóir sráide agus iad beag beann

ar an radharc an-chomónta seo

de sheanfhear ina luí ar chosán.

 

Shíleas gur dea-phíosa cumadóireachta é,

thugas ‘Fear na Sráide’ air go pras

agus thugas suntas d’fhear na sráide san Ind

is cónaí air ar an tsráid.

 

I riocht duine a bheadh ag caoineadh

ina philiúr é a cheann atá ag tabhairt casaoide

anois dom toisc ealaín a bheith á cumadh agam

faoina ocras is faoina uaigneas.

Zulfikar Ghose

Decomposition 

Gan Cholainn

 Nuair a tháinig mé abhaile tráthnóna inniu

tharla rud an-aisteach:

níor thug éinne aird ar bith orm.

Níor tháinig mo bhean féachaint an raibh tae uaim,

d'fhan na páistí, leis, sa seomra eile;

lean an searbhónta ag scuabadh an urláir

go sotalach

faoi mar nach rabhas ann.

Bhuel, an ann dom nó nach ea?

Is ansin, go tobann, an t-aireachas agus an t-iontas

i dteannta a chéile.

Cá bhfuil mo cholainn uaim?

Thugas faoin raidió a chur ar siúl -

bhí mo lámha imithe.

Thugas faoi labhairt -

gan bhéal!

Bhreathnaíos thart -

A Dhé! Mé gan súile!

Bhíos ag smaoineamh ach ba chosúil go raibh mo cheann ar iarraidh.

Sea anois  . . .

Conas a thána abhaile?

De réir a chéile a tháinig tuiscint chugam:

D'fhágas mo cheann san oifig trí thimpiste nuair a thugas faoi dhul abhaile.

Tá mo lámha fós ceangailte den strapa bus.

Mo shúile - ar ndóigh, thiar ansin agus comhaid acu á scrúdú;

Mo bhéal greamaithe den ghuthán.

Is mo chosa ... gan amhras  . . . fós ina seasamh i scuaine.

Is mar sin a thána abhaile inniu, gan cholainn.

Saol gan cholainn, is coincheap é tar éis an tsaoil

ar de dhlúth is d'inneach an traidisiúin Indiaigh é.

Ach, an tuirse a bhaineann

leis an mise seo gan ghéaga -

an cuid de é sin chomh maith

B.B. Agarwal

Modern Indian Literature, an Anthology: Surveys and poems, p 627

Meandar

Tugaimid an saol ar mheandar nó dhó,

agus i gceann acu

dhá shúil ag féachaint ar a chéile go binn

ag breathnú aníos ó chupán tae, is

gabhann go géar, go smior,

á rá,

ná labhair inniu

beadsa leis i mo thost

suímis, sin uile

greim láimhe againn ar a chéile

bua seo an bhróin ár dtabhairt le chéile

ár gcroí suaite gan deighilt.

Cá bhfios, díreach anois

áit éigin ar shliabh i gcéin

tá tús curtha le coscairt.

Kaifi Azmi

Roimh Éirí na Gréine/ Before the Dawn

Níor éirigh na scuabadóirí fós
chun ár gcuid urlár a ghlanadh,
ní chloistear cling na mbráisléad
ó na lámha a bhaineann glas de na doirse,
níl éinne tosaithe ar an gclós
faoi bhun an staighre a smearadh,
níor thit fós aon bhraon drúchta
ó pheitil na mbláthanna,
níor leath na héin a sciatháin fós.
Níl duine ná deoraí thart,
an t-oirthear fós gan léas,
níor ghlaoigh coileach:
a Neipealaigh, codail
ní ham duit fós bheith id’ shuí.

 Hem Hamal

 

Is milis é

Sea is milis iad a bheola sea

Sea is milis a aghaidh sea

Sea is milis a shúile sea

Sea is milis a gháire sea

Sea is milis a shiúl sea

Sea is milis é sea

 

Sea is milis a chaint sea

Sea is milis a chuid eachtraí sea

Sea is milis a chulaith sea

Sea is milis ag casadh is ar fán é sea

 

Sea is milis í a fhliúit sea

Sea is milis a lámha sea

Sea is milis a chosa fiú an dusta ar a chosa sea

Sea is milis a dhamhsa sea

Sea is milis a chairdeas sea

 

Sea is milis é ag canadh ag ól ag ithe ag snámh ina luí sea

Sea is milis a dhreach sea

Sea is milis an marc beannaithe ar a chlár éadain sea

 

Sea is milis gach a ndéanann sé sea

Sea is milis fiú i mbun gadaíochta é sea

Sea agus nuair a chaitheann sé amach sea

Sea is milis é séimh sea

Ní gá ach smaoineamh air

Sea milis sea

Sea is milis a shlabhra brád milis na caora air sea

Sea is milis an abhainn is rogha leis an Yamuna sea

is milis a cuid cuilithíní a cuid uiscí sea

Sea milis na loiteoga sea sea

 

Milis iad na cailíní aige sea

Sea milis a shuirí sea

Sea milis bualadh leis searbh-mhilis scarúint leis sea

Sea milis a fhéachaint is a ghníomhartha sea

Sea milis iad na haoirí bó milis na ba milis an cána siúcra sea

Sea is milis a bhfuil cruthaithe aige sea

Sea milis a bhfuil scriosta aige

Milis gach toradh sea

 

Sea is milis é sea

Sea sea gan amhras sea

Vallabhācārya

Mo Scáil

Is stróinséirí sinn

na laethanta seo,

mise agus

mo scáil.

Chuir sé im' leith

gur sa dorchadas é mo shiúl.

Shiúlas sa dorchadas

dar leis

chun é a chur ar ceal

chun nach mbeadh sé sna sála agam,

mo scáil, mo pháirtí.

Is stróinséirí sinn

na laethanta seo,

mise agus

mo scáil.

Gulzar