A Ainnir na Foraoise! A Ainnir na Foraoise!
Téann tú as radharc san imigéin uainn,
Cén fáth nach dtabharfá cuairt ar an sráidbhaile?
Ní hé go scanraíonn daoine thú!
Nuair a fhreagraíonn an dreoilín teaspaigh
Do ghéimneach na mbó i gcéin,
Mar a bheadh do chling bhinn na gclog,
Bíonn Ainnir na Foraoise i mbun scléipe.
Uaireanta, faightear spléachadh uirthi, ba ar iníor
Mheasfá, nó tigh ar fhíor na spéire,
Agus cloistear Ainnir na Foraoise um thráthnóna
Mar a bheadh vaigíní ag imeacht tamall fada uait.
Guth an duine ag glaoch ar a chuid beithíoch a guth,
Nó torann crainn á leagan.
Fan san fhoraois tráthnóna éigin
Agus cloisfidh tú í mar éamh ón gcnoc.
Ní baol dúinn í Ainnir na Foraoise
Ní baol d’éinne í ach dá namhaid.
Itheann sí torthaí milse na coille
Is glacann scíth nuair is áil léi é.
Tá Ainnir na Foraoise molta anois agam,
Tá boladh an bhalsaim uaithi, is í atá cumhra,
Cothaithe go maith atá sí cé nach ndéanann an talamh a shaothrú,
Sí máthair an uile ní atá fiáin í.
