 |
| Peng Jie |
d'iompraíomar an grán buailte isteach sa siléar,
is chrochamar laindéir mhóra dhearga den pheargóla.
Trí bliana ó shin, nuair a cailleadh máthair Ma Deming;
bhíos-sa i lár úrscéal a scríobh ag an am.
Tar éis dinnéir, munar tháinig cuairteoirí go dtí an doras
nó munar glaodh Ma Deming chun na muilte iarainn le haghaidh ragoibre, théimis ag siúl lasmuigh den sráidbhaile.
Síos bóthar caol,
thar loch dorcha lonrach, faic idir sinn
is na crainn. Gan laindéar le feiscint, duine ná deoraí
gan ach an ghealach ár dtreorú
chuig talamh ard, is sinn ag seinm
ar an bhfliúit, na foinn ag léim
idir chraobhacha loma
sa chlapsholas go bánú an lae.
Peng Jie
Ó Bhéarla na Duck Yard Lyricists: Meifu Wang, Michael Soper, Peter Micic & Johan Ramaekers
夜晚的散步
冬天到了。我们把落叶扫进炉膛粮食打好后运进地窖，把大红的灯笼
挂在高高的木架上。那是在三年前
马德明的母亲刚去世不久
我正在写一部长篇小说。
吃过晚饭后，如果没有人串门
马德明没有去镇上的铁厂加班
我们就去村外散步。沿着小路走下去
经过水光晦暗的湖泊，
一直到有树的地方。那里没有什么人
也没有什么灯，我们沿着月光
顺势攀往高处，成为那些
呜呜作响的手风琴，
在光秃秃的树枝上常常响到天亮。
