Haavoittunut enkeli
Hugo Simberg
Nuair a bhí Uncail Toby óg
Tharla eachtra nach ndearúdfaidh sé go deo:
Chonaic sé féin agus cara leis
Aingeal bán ag teacht amach as an gceo.
‘Cabhraígi liom!’ arsa an t-aingeal,
‘Nílimse in ann eitilt níos mó:
Thit mé is ghortaigh mé mo chloigeann!’
Arsa Toby léi, ‘Ó, bhó!’
Dhein siad sínteán breá ansin di
Is d’iompair siad í ar an ród.
Nuair a shroich siad an baile sa deireadh
Réitigh siad anraith di mar lón.
Níorbh fhada gur tháinig biseach uirthi:
‘A chairde,’ arsa an t-aingilín leo,
‘Tá ormsa filleadh ar na flaithis,
Beidh mé an-an-bhuíoch díbh go deo!’
