‘Guailleáil tríd an margadh
A liacht sin máthair ag caoineadh
Bhí an Nuacht á craoladh
Níl againn ach cúig bliana
Ghoil sé is é á fhógairt
Bhí an Domhan á ídiú
Chaoin sé is bhí a ghruanna fliuch
Is bhí fhios agam go mb’fhíor dhó
Chuala teileafóin, ceoldrámaí, foinn a thaitin liom tráth
Buachaillí, féiríní agus teilifíseáin.
Mo cheann mar sheomra stórais
Is é ag cur thar maoil
A liacht sin rud le pulcadh ann
Chun go mbeadh gach aon ní slán
Is na daoine a bhí sách-sheang
Is daoine a bhí beag-ard
Is na daoine nárbh éinne iad
Is daoine – daoine éigin iad –
Níor thuigeas riamh go mbeadh gá agam le daoine.
Chuaigh déagóirín glan as a meabhair
Bhuail sí leanaí óga
Murach gur tháinig blaic i gcabhair
Do bheidís marbh leoga
Saighdiúir agus géag leis leonta
’Stánadh leis ar rothaí móra Cadillac
D’fheac muc glúin is phóg sé cosa sagairt
Is chuir sé sin cigire ag aiseag.
Chonaic mé uaim thú i mboth uachtair reoite
Creatháin bhainne á n-ól go réidh
‘Gáire is 'sméideadh, ba ghleoite a bhís
Bheifeá san amhrán gan fhios duit féin
Bhí sé fliuch is bhí sé fuar
Is do bhraith mé mar aisteoir
Is chuimhníos ar Ma
Agus theastaigh uaim dul siar ann.
Do ghnúis, a ghrá is do leagan siúil
Seo póg duit, is álainn thú, is bí liom, a rún.
Gan ach cúig blian’, sáite im’ shúil’,
Cúig blian’, sin an scéal nua,
Cúig blian’, tá pian i mo cheann
Cúig blian’, sin a bhfuil ann
Gan ach cúig blian’, sin an scéal nua,
Cúig blian’, sáite im’ shúil,
Gan ach cúig blian’, tá pian i mo cheann,
Cúig blian’, sin a bhfuil ann.
