Phéinteálas m’aghaidh dubh.
Thugas buille boise crua sa leiceann
Don ghaoth allta scitsifréineach.
Phiocas suas míreanna beaga de mo shaol
Is sheasas nocht os comhair scátháin scoilte.
Ligeas dom féin díoltas a imirt orm féin.
Stánas uasal le híseal ar an nGrian, á rá:’A ghealt!’
Chlúdaíos le mallachtaí breátha gach ealaíontóir a phéinteálann a chuid aislingí;
Shiúlas ón Oirthear go dtí an tIarthar;
Phiocas suas clocha ar an slí agus chaitheas liom féin iad,
Nach spleodrach mar a ritheann an t-uisce seo agus é sna trithí gáire
Trí shléibhte agus altáin.
An bhfuil coinne aige le haigéan éigin?
Nó an é go silfidh sé
Síos sa chré ag leibhéal na mara?
An mbainimse féin fiú liom féin?
Ní raibh ar mo chumas a corp marbh a mhuirniú
Agus gol go faíoch.
An lá d’imigh sí
Phéinteálas m’aghaidh dubh.
