as ár dtithe geala go dtí cam-scáthanna faoi na crainn.
Ná héistimis leo. Ná lig isteach iad.
Ansiúd lastall den ghairdín gruama, san fhoraois dhoiléir,
tá an oíche á caitheamh féin i mion-bhásanna gan áireamh.
Sin mar a bhíd, sin iad na creachadóirí duit. Scrios saonta d’fhéadfá a rá
ach scrios mar sin féin.
Tréigimis iad is ligimis dóibh
feo ar a gcrosa,
a gcuid sciathán iarainn a bhualadh; a gcuid arm
a athlonnú agus smaoineamh
ar shlite nua peacúlachta is ciontachta.
