Rith an lae sea bíonn an t-allas te linn is an bhrionglóid Mheiriceánach ar strae,
Istoíche bímse in árais na glóire, meaisín auto da fé
Ag léim as cás ar Highway 9, cróm-roth, gás go béal is ag seasamh amach thar lín’
Whoah, béibí, san áit seo stróictear cnámh ón droim, tá an bás chugainn, tá nó féinmharú, ní mór dúinn éalú is sinn óg,
Is bacaigh sinn, is saolaíodh chun reatha sinn,
Ó sea, a stór
Wendy, le do thoil, is mian liom bheith mór leat, is do chuid físeanna a chosaint,
Cuir do chosa thar an gciumhais veilbhit, do lámha figh thar mo chuid inneall,
Le chéile d’fhéadfaimis éaló, chun reatha gan stad, béibí, gan filleadh go deo,
Whoah, tar is siúil liom amuigh ar an sreang
Mar, béibí, níl ionam ach tiománaí uaigneach, ach tá an mothúchán sin uaim,
’Fháil amach an fiáin atá grá, béibí, bhfuil sé fíor mar atá á rá,
Ó an léireofá –
Anois!
Lastall den Phálás, ladrainn ag béicíl síos an búlbhard,
Cailíní ag cíoradh gruaige i scáthán, is buachaillí mar Gheingis Cán,
An pháirc siamsaíochta ag éirí go lom, páistí gróigthe ar an trá, i gceobhrán,
Is mian liom bás ‘fháil leat, Wendy, ar an tsráid anocht i bpóg a mhairfidh go brách.
Huth!
Aon, dó, trí, ceathair!
Laochra briste ar an mbealach mór, seans eile acu bheith i gcumhacht,
Gach éinne amuigh ar an raon anocht, ach féach thart níl aon éalú
Le chéile, Wendy, beimid beo ar an uaigneas, beidh grá agam duit le gealtachas m’anama
Whoa, lá éigin, n’fheadar cathain,
Táimid chun a bheith san áit sin is mian linn a bheith ann, agus siúl ann faoin ngréin
Go dtí sinn, bacaigh sinn, béib, saolaíodh chun reatha sinn
Á, stóirín, bacaigh sinn, saolaíodh chun reatha sinn
Seo leat, Wendy, bacaigh sinn, béib, saolaíodh chun reatha sinn
Whoah whoah whoah-whoah
Hmm hmm hmm-hmm
Ó-ó ó whoah whoah whoah-whoah
Whoah ó ó ó whoah
Hmm hmm hmm-hmm
Whoah whoah whoah-whoah
Whoah whoah whoah-whoah
Whoah ó ó ó whoah
