Os comhair mo shúl agus ar mo shrón
A chímse an domhan.
Tá gá agamsa le spéaclaí
Chun mo chomharsa a fheiscint, an fear níocháin is fear an phoist
Chun Radha agus Krishna a fheiscint is iad ag siúl síos an bóthar
Nó chun Radha a fheiscint mar Radha
Is Krishna mar Krishna.
Doras is ea na spéaclaí
Trína labhraímse le stróinséir, le haoi
Agus le cara.
Is tríd an ngloine a labhraím
Le páistí, bláthanna
Agus le Dia.
Spéaclaí le haghaidh m’aislingí
An suantraí
An focal nár labhradh
an t-amhrán nár canadh
Spéaclaí
Spéaclaí dom féinig
Ní raibh spéaclaí ormsa
Is mé im’ chailín óg.
Bíonn spéaclaí i gcónaí ar fhir mhóra.
Is daoine iontacha iad lucht caite spéaclaí.
Gandhi na dtéacsleabhar
An múinteoir matamaitice agus a chána
Agus fear an phoist, Appunni.
Nó, dá ndéarfainn é,
Laistiar de gach péire spéaclaí a bhaintear –
Tá fear mór.
Ní raibh spéaclaí ormsa is me im’ chailín óg.
Ar nós naomhluan
Na ndéithe is na bhfáithe
Ar nós phláitín maol an scoláire
Nó urbholg an toicí,
Tá spéaclaí leis ormsa
Inniu.
