Ba ghnáth mé ’siúl le ciumhais na habhann
Tráthnónta is an t-aer go húr
Is chuala amhrán
Ón am fadó
Á shéideadh ag an ngaoth aduaidh.
Cé nach gcloistear riamh an traonach garg
An brón is an t-áthas tríd
Bíonn callán ón gcarr
Agus liú ón mbeár
Agus troid is an scairt gháirí.
Is na taibhsí bhíonn
Lán de ghlór istoích’
Go raibh siad i bhfad ód’ shuan
Agus codladh sámh
Dóibh i measc na gcnámh
Nó ar leac na bpian go buan.
Do shiúlas liom is mo chroí go trom
Is bhí cloch ag rinc’ ar toinn
Bhí an t-amhrán ann
Is an solas fann
Is an ghaoth aduaidh do chaoin
Is bhí leoithne úr ag séideadh anoir
A phóg an bruach faoi thrí
Is a pháistín fionn bí go sámh id’ shuan
Mar is duitse an suantraí
Is an ghaoth ’tá ’teacht ón gcillín fuar
Ná raibh aon dearóile léi
Ach gach aingeal docht
Led’ thaobh anocht
Id’ shuan go breacadh an lae.
